Ελβετία! Τι είναι το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό; Χιόνια, σοκολάτες, κεραμοσκεπές και ρολόγια; Ίσως η Ζυρίχη, η Γενεύη, η Βέρνη και η Λωζάνη;
Τι θα έλεγες για ένα διαφορετικό ταξίδι; Πίστεψέ με το Νουσατέλ είναι ένα από τα πιο γραφικά και όμορφα καντόνια αυτής της αλπικής χώρας. Έζησα περισσότερο από ενάμιση χρόνο εκεί, οπότε δεν γινόταν να μην σε πάω μια βόλτα να δεις τα όμορφα τοπία του και τα πολλά (ναι πραγματικά πολλά!) του μουσεία.
On y va…πάμε!
Για να κατατοπιστείς λιγάκι γεωγραφικά, το καντόνι του Νουσατέλ (στα ελληνικά θα το βρείτε και ως Νεσατέλ) βρίσκεται βορειοδυτικά, μεταξύ της Γενεύης και της Βέρνης. Συνορεύει με τη Γαλλία και είναι συνεπώς γαλλόφωνη περιοχή. Έχει τη μεγαλύτερη λίμνη της Ελβετίας, τη λίμνη του Νουσατέλ. Για να πάμε στην ομώνυμη πρωτεύουσα, όπου θα κάνουμε τους πρώτους πολιτιστικούς μας περιπάτους, χρειάζεται σίγουρα να πάρουμε το τρένο. Από όποια πόλη κι αν ξεκινήσουμε τα τοπία που θα δούμε είναι μοναδικά… πράσινα ή λευκά λιβάδια, ποτάμια, βουνά, γραφικά σπιτάκια με κεραμοσκεπές και χρωματιστά παράθυρα και ξαφνικά εμφανίζεται η μεγάλη λίμνη του Νουσατέλ. Το τρένο μας αφήνει ψηλά στην πόλη…ας ξεκινήσουμε!
Το κέντρο της πόλης του Νουσατέλ είναι μεσαιωνικό, με πλακόστρωτα δρομάκια και παλιά κτίρια. Το πιο χαρακτηριστικό αξιοθέατο είναι το κάστρο του, Château de Neuchâtel, άλλωστε το όνομα της πόλης σημαίνει «το νέο κάστρο», και η προτεσταντική εκκλησία, Collégiale Notre-Dame (Κολεζιάλ Νοτρ-Νταμ), που χρονολογούνται περίπου τον 12ο αιώνα. Θα περπατήσουμε λίγο ανηφορικά στο ιστορικό κέντρο, θα ανέβουμε μερικά σκαλάκια και θα φτάσουμε μπροστά στην εντυπωσιακή Εκκλησία. Μπορούμε να κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα και να καθίσουμε στον περίβολό της απ’ όπου η πανοραμική θέα προς την πόλη και τη λίμνη είναι υπέροχη.
Η Eκκλησία όταν κατασκευάστηκε ήταν καθολική και ο αρχιτεκτονικός της ρυθμός ήταν επηρεασμένος από την ρωμαϊκή τέχνη. Μετά την θρησκευτική μεταρρύθμιση του Προτεσταντισμού, που φτάνει στο Νουσατέλ περί το 1530, οι πίνακες, οι βωμοί και τα αγάλματα που θύμιζαν την καθολική πίστη καταστράφηκαν. Αργότερα, η εκκλησία ανακαινίστηκε και τα νέα κομμάτια που προσαρτήθηκαν σχεδιάστηκαν βάσει του γοτθικού ρυθμού. Τέλος, το Κολεζιάλ έχει ένα από τα πιο σημαντικά κενοτάφια της Ελβετίας, των κόμηδων του Νουσατέλ.
Στο πίσω μέρος της υψώνεται το κάστρο. Η ιστορία του είναι πλούσια καθώς αποτέλεσε κατοικία για διάφορους ηγεμόνες, ενώ σήμερα λειτουργεί ως δημόσιο διοικητικό κέντρο (φιλοξενεί την κυβέρνηση του καντονιού). Μπορούμε να μπούμε στην αυλή του, αλλά για να επισκεφθούμε τους εσωτερικούς του χώρους θα πρέπει να πάμε με ξεναγό.
Ας πάμε τώρα μια βόλτα δίπλα από τη λίμνη να δούμε τι θα ανακαλύψουμε. Εκτός από τη μοναδική θέα, όλες τις εποχές του χρόνου, περπατώντας παράλληλα με τη λίμνη θα συναντήσουμε το Musée d’Art et d’Histoire de Neuchâtel (Μουσείο Ιστορίας και Καλών Τεχνών). Το κυρίως κτίριο δημιουργήθηκε το 1880 σύμφωνα με το γαλλικό αναγεννησιακό ρυθμό. Στην μόνιμη έκθεσή του παρουσιάζεται η ιστορία του Νουσατέλ και διάφορα έργα από τη μόνιμη συλλογή, όπως για παράδειγμα πίνακες ζωγραφικής από Ελβετούς καλλιτέχνες, όπως ο Maximilien de Meuron, μέχρι διάσημους Γάλλους ζωγράφους, όπως ο Pierre-Auguste Renoir. Στο μουσείο διοργανώνονται και διάφορες περιοδικές εκθέσεις, οπότε πάντα υπάρχει κάτι καινούργιο να δεις.
Δίπλα από αυτό το κλασσικό σχετικά μουσείο βρίσκεται και η Galerie C για τους λάτρεις της σύγχρονης τέχνης.
Συνεχίζουμε τη διαδρομή μας δίπλα από τη λίμνη, είτε με τα πόδια είτε με το ποδήλατο (υπάρχει φυσικά και λεοφωρείο), και φτάνουμε στο Laténium (Λατενιούμ), το μεγαλύτερο Αρχαιολογικό Πάρκο και Μουσείο της Ελβετίας. Το Laténium είναι ένα πραγματικά πολύ ωραίο και μεγάλο μουσείο με πάνω από 3.000 εκθέματα που χρονολογούνται από την Παλαιολιθική εποχή μέχρι την Αναγέννηση. 
Ο επισκέπτης περπατάει χρονολογικά από το σήμερα και φτάνει στην παλαιολιθική εποχή, ενώ υπάρχουν πολλές «μουσειοπαιδαγωγικές στάσεις» για τα παιδιά και για όσους αισθάνονται παιδιά… Το συγκεκριμένο μουσείο έχει κερδίσει ευρωπαϊκό βραβείο για την πρωτότυπη μουσειογραφία του. Στο πάρκο βλέπουμε από αυθεντικά αρχαιολογικά ευρήματα, μέχρι αναπαραστάσεις νεολιθικών σπιτιών. Ένα επόμενο άρθρο του cultural walk θα είναι σίγουρα αφιερωμένο ειδικά σε αυτό το μουσείο…
Σίγουρα όμως ακόμη και οι μεγαλύτεροι λάτρεις των πολιτιστικών χώρων θα χρειάζονταν τώρα ένα διάλειμμα. Γι’ αυτό σκέφτομαι να πάμε μια βόλτα με το τελεφερίκ στην κορυφή του βουνού της πόλης, το Chaumont (Σομόν). Μόλις φτάσουμε μπορούμε να κάνουμε ένα περίπατο στη φύση, να παίξουμε στο πάρκο αθλητικών δραστηριοτήτων, να κάνουμε βόλτα με άλογα ή ακόμα και πικ-νικ. Σίγουρα όμως δεν θα παραλείψουμε ν’ανέβουμε στον ειδικά διαμορφωμένο μεταλλικό πύργο ύψους 60 μέτρων με πανοραμική θέα τις τρείς λίμνες (του Νουσατέλ, της Μπιέν και του Μορά) και τις πιο ψηλές κορυφές των Άλπεων. Φυσάει πολύ αλλά η θέα είναι πραγματικά μοναδική, όπως θα διαπιστώσεις και στην παρακάτω φωτογραφία.
Επιστρέφουμε πάλι στο κέντρο της πόλης για να δούμε ακόμη ένα μουσείο το Muséum d’Histoire Naturelle-Neuchâtel, δηλαδή το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Εκτός από τη μόνιμη συλλογή του, το εν λόγω μουσείο διοργανώνει ορισμένες περιοδικές εκθέσεις που πραγματικά κάνουν τη διαφορά. Οι υπεύθυνοι του μουσείου προσπαθούν να βρουν τρόπους να «ξαφνιάσουν» το κοινό με ενδιαφέρουσες και μη αναμενόμενες εκθέσεις.
Ενδεικτικά αναφέρω την προηγούμενη περιοδική τους έκθεση που λεγόταν “Manger, la mécanique du ventre” (δική μας μετάφραση: “Τρώμε, η λειτουργία της κοιλιάς”), όπου για παράδειγμα ο επισκέπτης «έμπαινε» στο πεπτικό ανθρώπινο σύστημα, ενώ σε μια άλλη αίθουσα έβλεπε μία τεράστια τραπεζαρία στρωμένη με πιάτα, που αποτελούσαν ουσιαστικά προθήκες και παρουσίαζαν τις διατροφικές συνήθειες διάφορων ζώων….
Προς τη βόρεια πλευρά της πόλης υπάρχουν ακόμη δύο μουσεία καθώς και ο βοτανικός κήπος. Το πρώτο μουσείο είναι το MEN – Musée d’ethnographie de Neuchâtel (Εθνογραφικό Μουσείο) που βρίσκεται πάνω σ’ ένα λόφο μέσα σ ’ένα όμορφο πάρκο. Το κτίριο που ξεχωρίζει είναι μία βίλα (villa de Pury) του 1870-1871 που θυμίζει γαλλικό κάστρο.
Για τους μουσειολόγους της παρέας να αναφέρω ότι ο πρώην διευθυντής του ΜΕΝ ήταν ο Jacques Hainard (Ζακ Ενάρ), διάσημος μουσειολόγος. Στόχος της μουσειολογικής προσέγγισης του Hainard είναι να διηγηθούμε στον επισκέπτη μια ιστορία, να προκαλέσουμε τις αισθήσεις και τα συναισθήματά του, να χρησιμοποιήσουμε πρωτότυπες μουσειογραφικές “σκηνές” και να προσφέρουμε εν τέλει στον επισκέπτη μια εμπειρία πέραν του συνηθισμένου. Η συλλογή του μουσείου απαρτίζεται αριθμητικά από 50.000 αντικείμενα, είτε αμιγώς εθνογραφικά είτε καθημερινά πράγματα που βρίσκουμε σε μια σύγχρονη αγορά. Αυτό διότι σύμφωνα με τη νοοτροπία του ΜΕΝ η αξία των αντικειμένων δεν βρίσκεται στο υλικό από το οποίο έχουν κατασκευασθεί, αλλά στην ιστορία που κουβαλάνε, στους συμβολισμούς τους και στα κοινωνικά και θρησκευτικά συστήματα μέσα στα οποία εντάσσονται μεταξύ άλλων. Ο επισκέπτης σε κάθε έκθεση καλείται ν’ αλληλεπιδράσει με διάφορες εγκαταστάσεις και να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα σχετικά με τα διάφορα θέματα που παρουσιάζονται και θέτουν συνήθως ορισμένα κοινωνικά ερωτήματα.
Ο πολιτιστικός μας περίπατος συνεχίζεται στο Centre Dürrenmatt Neuchâtel, ένα μονογραφικό μουσείο αφιερωμένο στον Friedrich Dürrenmatt (Φρήντριχ Ντύρενματ). Το εν λόγω κτίριο ήταν το σπίτι του καλλιτέχνη, το οποίο μετά την αρχιτεκτονική παρέμβαση του διάσημου αρχιτέκτονα Mario Botta (Μάριο Μπότα) μετατράπηκε σε μουσείο.
Ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός του κτιρίου βασίστηκε σε κεντρικές θεματικές του έργου του Ντύρενματ, όπως για παράδειγμα ο λαβύρινθος, ενώ βλέπουμε στο εξωτερικό του μέρος τη χαρακτηριστική εναλλαγή μεταξύ γκρίζου και λευκού που χρησιμοποιεί συνήθως ο Μάριο Μπότα. Να σου πω ότι η νέα περιοδική έκθεση που παρουσιάζεται λέγεται « Kokoschka-Dürrenmatt : Le mythe comme parabole” (δική μας μετάφραση: «Κοκόσκα-Ντύρενματ: Ο μύθος ως παραβολή» ), με αφορμή ένα ποίημα που έγραψε ο Ντύρενματ για τον πίνακα του Όσκαρ Κοκόσκα Οι Θερμοπύλες. Η έκθεση βασίζεται στην αλληγορία αυτού του πίνακα που καυτηριάζει την πολιτική κατάσταση της Ευρώπης στον Ψυχρό Πόλεμο, όπου η Δυτική Ευρώπη καλείται να ενωθεί όπως οι Έλληνες εναντίον των Περσών. Στην έκθεση παρουσιάζονται διάφορα έργα των δύο καλλιτεχνών επηρεασμένα από την Αρχαία Ελλάδα, την ιστορία και τη μυθολογία της μέσα σε ένα σύγχρονο πολιτικό πλαίσιο. Ο βοτανικός κήπος είναι πολύ κοντά στο Κέντρο Ντύρενματ, οπότε για τους φυσιολάτρεις της παρέας μία βόλτα από εκεί επιβάλλεται.
Όλα τα μέρη που είδαμε έως τώρα βρίσκονται μόνο στην πόλη του Νουσατέλ και όχι σε όλο το καντόνι. Λέω, λοιπόν, να σε πάω έναν μικρό περίπατο στην εξοχή και μετά σε ένα πολύ σημαντικό μουσείο ώστε να κλείσουμε αυτό τον πολιτιστικό περίπατο, που μάλλον τριήμερη εκδρομή θα το λέγαμε.
Από τη κεντρική πλατεία του Νουσατέλ μπορούμε να πάρουμε λοιπόν το τραμ και να πάμε μια βόλτα στα γειτονικά χωριουδάκια. Πρώτη στάση το Auvernier (Οβερνιέ). Είναι ένα όμορφο και πλούσιο χωριό – θα δεις από κάτι στενάκια να ξεπροβάλουν πανάκριβα αυτοκίνητα – γεμάτο αμπελώνες και κάβες. Συνεχίζουμε και πάμε στο Colombier (Κολομπιέ). Εκεί υπάρχει πάλι ένα κάστρο όπου φιλοξενούνται διοικητικές υπηρεσίες και ένα μουσείο.
Τελευταία στάση με το τραμ το Boudry (Μπουντρί) για έναν όμορφο περίπατο και ίσως μια οινογευσία στον πύργο. Αν δεν σου έφτασαν τόσα κάστρα και πύργοι και θέλεις κι άλλο μπορείς να πας στο Château de Valangin (το Κάστρο του Βαλανζάν), όπου όλοι οι εσωτερικοί χώροι είναι επισκέψιμοι, καθώς λειτουργεί ως μουσείο. Εγώ πήγα εκεί στη γιορτή της κολοκύθας. Τώρα ας αφήσουμε τα κάστρα στους πρίγκιπες κι ας πάμε μια βόλτα στο βουνό, στην περιοχή La Tourne (Λα Τουρν). Εκεί το χειμώνα μπορούμε να κάνουμε σκι, ενώ το καλοκαίρι είναι το ιδανικό μέρος για έναν περίπατο μέσα στο δάσος. Την άνοιξη και το καλοκαίρι υπάρχουν καραβάκια που ξεκινούν από ένα λιμανάκι στην πόλη Νουσατέλ και προσφέρουν πολλές διαφορετικές εκδρομές. Ναι υπάρχουν πολλά ακόμη να δεις εκεί, αλλά μαζί ίσως να τα δούμε μία άλλη φορά…
Τελευταίο μέρος που θέλω να σε πάω είναι το La Chaux-de-Fonds (Λα Σο Ντε Φον). Αυτή η πόλη ξανάχτίστηκε μετά απο μια πυρκαγιά το 1794 ως μια βιομηχανική περιοχή ωρολογοποιΐας και τα κτίρια της χαρακτηρίζονται από την Αρ Νουβώ. Εκεί, γεννήθηκαν ο διάσημος αρχιτέκτονας Le Corbusier (Λε Κορμπυζιέ), ο μοντερνιστής συγγραφέας Blaise Cendrars (Μπλεζ Σαντράρ), καθώς και ο κατασκευαστής αυτοκινήτων Louis Chevrolet (Λουί Σεβρολέ). Σήμερα μαζί με το Le Locle (Λε Λοκλ) έχει αναγνωρισθεί από την UNESCO ως μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς. Υπάρχουν πολλά διαφορετικά σημεία ιστορικής ή αρχιτεκτονικής σημασίας, όπως διάσημα βιομηχανικά κτίρια και μουσεία, όμως εμείς θα κλείσουμε με έναν πολιτιστικό περίπατο στο Musée International d’Horlogerie (Διεθνές Μουσείο Ωρολογοποιΐας). Εκεί θα ταξιδέψουμε κυριολεκτικά μέσα στο χρόνο: ανάμεσα σε ρολόγια τσέπης ή χεριού, ρολόγια-κοσμήματα, ρολόγια τοίχων, πολύπλοκους μηχανισμούς, ζωγραφισμένα σμάλτα, αστρονομικά ρολόγια, περίτεχνους δείκτες ακόμη και πίνακες.
Αυτό ήταν, λοιπόν, το Νουσατέλ με τα όμορφα τοπία του και τα πολλά μέρη για πολιτιστικούς περιπάτους. Φυσικά πάντα υπάρχει κάτι νέο ν’ ανακαλύψεις και ακόμη κι ένας συνηθισμένος περίπατος ποτέ δεν είναι ίδιος με τον προηγούμενο. Αυτό το ταξίδι τελειώνει εδώ, για να αρχίσει φυσικά ένα επόμενο…
|Αν σου άρεσε αυτό το δημοσίευμα κάνε Share. Αν θες να λαμβάνεις ειδοποιήσεις, μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, για όλες τις νέες δημοσιεύσεις στο Cultural Walk κάνε Εγγραφή (κάτω δεξιά)|
♥ Ήξερες ότι…
Κάθε Σεπτέμβριο γίνεται στην πόλη του Νουσατέλ μία μεγάλη γιορτή για τον τρύγο. Υπάρχει μουσική, κρασί, φαγητό και ένα πολύ ωραίο σόου πυροτεχνημάτων. Για περισσότερες πληροφορίες δείτε εδώ: Fête des Vendanges.
∴ Χρήσιμος σύνδεσμος: https://www.neuchateltourisme.ch/en/home.html
Cultural Walk 
Leave a Reply